Czarodziej i Czarnoksiężnik na Wyprawie Rzecznej – Opowieść o Wielkiej Odwadze i Przyjaźni

Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze księżyc zaglądał do dzieci przez okna domostw i szeptał im do snu czarodziejskie historie, w sercu radosnej, tętniącej życiem krainy rozciągały się gęste lasy, malachitowe łąki, a wśród nich – jaśniała srebrna rzeka, wijąca się jak lśniąca wstążka przez bajkowy świat.
na rysunku: Rzeka Świat ten zamieszkiwał niezwykły czarodziej, imieniem Amirian, słynący z dobroci i umiejętności porozumiewania się ze wszystkimi zwierzętami. Amirian miał długą srebrzystą brodę, płaszcz utkany z pajęczej nici i promienny uśmiech, którym obdarowywał każdego spotkanego stworzonka. Nieopodal jego chatki, na skraju zaczarowanego boru, żył zaś czarnoksiężnik Graus, którego serce, niestety, było twardsze niż najsztywniejszy czarny kamień.
na rysunku: Ciemny Czarodziej Grausa dręczyła zazdrość – pragnął nie tylko magii Amirana, lecz także jego talentu do wzbudzania szczęścia wokół. Marzył, aby całą krainę spowiła szarość, którą mógłby rządzić wedle własnego kaprysu. Pewnego letniego poranka, Amirian skończył sprawdzać świeżo wyrosłe poziomki przy rzecznej grobli i postanowił wyprawić się na spływ swą barką, nazwaną "Słonecznym Motylem".
na rysunku: Jeż Dołączyli do niego najbliżsi przyjaciele: Motylka – subtelna i bajecznie kolorowa, z błękitnymi skrzydłami połyskującymi jak mokre latem niebo; Papuga – papuzia dama o piórach barwy płomieni, mądra i rozgadana jak sto książek; Jeż – ciekawe świata stworzonko, którego kolce mieniły się wszystkimi odcieniami zieleni, oraz Kruk, dostojny, z rozumnym spojrzeniem obsydianowych oczu i głosem, od którego drżały liście na drzewach. Spakowali do koszy wiklinowych słodkie jagody, chrupiące orzechy i świeżą wodę z leśnego źródła. Wyruszyli w podróż, śmiejąc się wesoło i śpiewając stare piosenki o przyjaźni i przygodach.
na rysunku: Kruk Rzeka płynęła spokojnie, czasem tylko słońce tańczyło na fali, rzucając złote refleksy na twarze pasażerów.