Królowa Aurora i Zły Gigantyczna Kałamarnica: Wielka Przygoda w Królestwie Zwierząt

Dawno, dawno temu, w królestwie skrytym pośród szmaragdowych lasów i rozświetlonym złotym słońcem, żyła piękna i mądra królowa Aurora.
na rysunku: Pies Jej długie, srebrne włosy lśniły jak poranna rosa, a jej oczy miały kolor czystego nieba. Całe królestwo pełne było rozumnych i przyjaznych zwierząt – od najmniejszej myszy po potężnego lwa. Każde z nich kochało swoją królową, bo oprócz mądrości i urody słynęła z otwartego serca, odwagi i łagodności.
na rysunku: Koń Do najbliższych przyjaciół królowej należeli: Koza o figlarnych oczkach i nadzwyczajnej ciekawości świata, Żaba o zielonej skórce i wiedzy o tajemniczych roślinach, Koń – najszybszy i najbardziej lojalny towarzysz galopów po łąkach, i Pies – wierny stróż pałacu, którego szczek rozbrzmiewał echem po całym zamku. Nieopodal królestwa, głęboko pod wzburzonymi, ciemnymi falami morza, mieszkał Zły Gigantyczna Kałamarnica – potwór o mackach jak stare drzewa, oczach czerwonych jak rozżarzone węgle i sercu twardym jak kamień. Jego wyłaniające się spod burzowych fal macki siały postrach, a sam potwór trząsł okolicznymi ziemiami.
na rysunku: Koza Żadne zwierzę nie śmiało zbliżyć się do wody, a żeglarze omijali wybrzeże szerokim łukiem. Pewnej burzliwej nocy, Królowa dowiedziała się od wiatru wiejącego z morza o nowej grozie – Gigantyczna Kałamarnica zbliża się do jej królestwa. Aurora nie zamierzała pozwolić, by strach opanował jej poddanych.
na rysunku: Olbrzymi Kalmar Zwołała więc swoich najwierniejszych przyjaciół i przy blasku świec na wielkiej mapie rozpoczęli przygotowania do niezwykłej wyprawy. Pierwszym przystankiem była legendarna oaza, otulona gajami palm i szumiąca źródełkiem pośród rozgrzanych piasków pustyni. Żar lał się z nieba, a piach parzył łapy i kopyta.
na rysunku: Żaba To właśnie Koza, z noskiem przy ziemi, odnalazła ukrytą pod liściastą paprocią studnię, z której tryskająca błękitna woda ugasiła pragnienie całej drużyny. W cieniu palm dołączyli do nich nowi kompani: sprytna Wiewiórka, która nigdy nie rozstawała się z tajemniczym woreczkiem orzechów, papuga w feerii barw, rozgadana i zawsze pierwszy zwiadowca, Żółw mądry, powolny i stateczny, oraz Lew o grzywie złotej jak zboże i odwadze nie do przebicia. Po odpoczynku zwierzęta wyruszyły razem przed siebie, wiedząc, że aby pokonać Kałamarnicę, muszą zdobyć trzy legendarne przedmioty: Złoty Kompas, Srebrną Harfę i Bursztynowe Lekarstwo.
na rysunku: Oaza Kompas ukryty był w Jaskini Tęsknoty, otoczonej labiryntem luster, w których odbijały się pragnienia wędrowców. Tylko Ci, którzy potrafili zaufać swojej intuicji, mogli znaleźć właściwą drogę. Właśnie tutaj odwaga i współpraca wszystkich przyjaciół pozwoliły pokonać pułapki i zdobyć Kompas.
na rysunku: Klif Przedzierając się przez szeroką pustynię, wyprawa musiała nauczyć się przetrwać wśród piachów. Koza wskazała drogę do źródła, Żaba swoim śpiewem przywołała krople rosy, Koń niósł zmęczonych na swym grzbiecie, a Pies – czuwał we śnie nad bezpieczeństwem całej grupy. Gdy dotarli do Klifu, gdzie wysoko w chmurach, wśród świszczących wiatrów, ukryta była Srebrna Harfa, czekało ich kolejne wyzwanie: potężny Smok, o łuskach połyskujących jak opale i ogniu ziejącym jasnym jak słońce . Lecz Królowa, nie chcąc walczyć, zaczęła opowiadać Smokowi o swoim królestwie i zapewniła go, że jego samotność jest zrozumiana. Dotykając łapą Srebrnej Harfy, zagrała melodię, którą znała z dzieciństwa. Zaskoczony Smok, oczarowany dźwiękami, pozwolił im zabrać cenny przedmiot . Znowu drużyna ruszyła naprzód: przez lasy, przez rzeki, aż na szczyt urwistego klifu, by podziwiać księżycowe morze. Wtedy nad ich głowami pojawiły się syreny o długich, lazurowych włosach, i delfiny, które pluskając się wśród fal, poprowadziły drużynę na tajemniczą Wyspę Zagadek. Bursztynowe Lekarstwo spało zamknięte w kryształowej fiolce, pośród kwitnących drzew i śpiewających ptaków . Aby ją zdobyć, przyszło każdemu podzielić się swoją największą mądrością. Wiewiórka ofiarowała spryt, Lew – siłę, Papuga – odwagę mówienia prawdy, Koń – wytrwałość, Żółw – cierpliwość, Koza – ciekawość, Żaba – radość z małych rzeczy, a Królowa – miłość do wszystkich istot. Wówczas fiolka otworzyła się i nabrała magicznej mocy . Wielka bitwa z Gigantyczną Kałamarnicą rozegrała się pod morskim księżycem. Gdy potwór wynurzył się, setką macków próbując schwytać drużynę, Królowa uniosła Złoty Kompas, wskazując mu drogę powrotną do swojego domu. Przy dźwiękach Srebrnej Harfy Kałamarnica skurczyła swoje potężne macki i usnęła spokojnym snem . Wtedy Królowa, z łagodnym gestem, pokropiła potwora kroplami Bursztynowego Lekarstwa, które uleczyły jego serce, uwalniając je od złości i strachu. Potwór stał się łagodny niczym kałamarnica dziecięca, wdzięczny za przemianę. Po zwycięstwie cała drużyna powróciła do królestwa . Ulice rozbrzmiewały muzyką, wszędzie powiewały wstążki, a zapach pieczonych jabłek unosił się nad długimi stołami. Królowa i jej zwierzęcy przyjaciele stali się bohaterami, a w królestwie zapanował czas pokoju i szczęścia. Od tego czasu każdej nocy na zamku, przy blasku księżyca, Królowa opowiadała dzieciom i zwierzętom o odwadze, przyjaźni, a także o tym, że każda istota — nawet najstraszniejsza — ma prawo do drugiej szansy . Każde dziecko, które słuchało tej historii, zasypiało spokojne i szczęśliwe, marząc o własnej, cudownej przygodzie.