Dawno, dawno temu, gdy świat był młody, a lasy pachniały rosą i soczystą zielenią, wśród wzgórz otulonych tęczową mgłą stał zamek o srebrnych wieżach.
na rysunku: Hipopotam
W zamku tym mieszkała młoda księżniczka Zuzanna, znana w całym królestwie nie tylko z niezrównanej urody, lecz także z ogromnego serca, pełnego dobroci i odwagi. Każdego poranka Zuzanna biegła bosymi stopami przez kwietną łąkę, witana przez rechoty żab i świergot barwnych ptaków. Las był jej drugim domem, a zwierzęta – najbliższymi przyjaciółmi.
na rysunku: Słoń
Wśród mieszkańców lasu wyróżniała się czarująca żyrafa o szyi tak długiej, że mogła zaglądać za najwyższe drzewa i ostrzegać wszystkich przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Był też hipopotam Hipolit, poważny i mądry, którego spokój koił nawet najbardziej roztrzęsione serca. Wesoły dzięcioł Plamcio potrafił śpiewać i tańczyć na każdym drzewie, a jego dziób był tak zręczny, że wywijał nim cuda.
na rysunku: Plaża
Największym i najsilniejszym przyjacielem był słoń Barnaba – miał głos jak grzmot i serce równie wielkie jak cały las.
Kraina była krainą radości – aż pewnego mrocznego wieczoru, gdy niebo przesłoniły ciężkie, granatowe chmury, pojawił się troll. Był ogromny, zły i brzydki, a jego oczy świeciły złowrogą zielenią.
na rysunku: Żyrafa
Mieszkał w głębokiej jamie, gdzie gromadził skarby, które kazał zwierzętom znosić mu pod groźbą surowych kar. Strach padł na las, a śpiewy ucichły.
Pewnej burzowej nocy, gdy księżniczka Zuzanna nie mogła zmrużyć oka, usłyszała cichy szloch zza okna.
na rysunku: Las
Przekradając się przez ciemny zamek, znalazła pod okapem żyrafę, hipopotama, dzięcioła i słonia. Zwierzęta z drżeniem głosu opowiedziały, jak troll zmusza je do ciężkiej pracy, pozbawiając spokoju cały las. Zuzanna, tuląc drżącego Plamcia i przytulając miękki policzek do trąby Barnaby, przysięgła uratować przyjaciół.
na rysunku: Dzięcioł
W świcie rozgwieżdżonym słońcem i mgłą, zebrała swe zwierzęce grono. Żyrafa wypatrzyła trolla z daleka – był przy wielkim dębie, podjadając złupione smakołyki. Hipolit zaproponował podstęp: przekonać trolla, że za rzeką kryje się jeszcze większy skarb.
na rysunku: Troll
Dzięcioł gotów był wywiercić w ziemi wykute tunele, przez które troll miałby się przedostać – lecz zamiast do skarbca, miał wpaść w głęboką pułapkę. Słoń miał czatować, by w razie potrzeby interweniować swą ogromną siłą.
Zuzanna i przyjaciele przygotowali misterną intrygę . Przebierając się za posłańców lasu, przedstawili trollowi mapę – narysowaną na liściu przez dzięcioła – prowadzącą do rzekomego skarbu. Troll, łasy na bogactwa, natychmiast ruszył podstępem wytyczoną ścieżką. Żyrafa, górując nad drzewami, kierowała drużynę i dawała znaki dzięciołowi, jaki czas ma na pracę nad norą . Plamcio śmigał wśród gałęzi i dzielnie wykuwał korytarze pod samym dębem, nie wiedząc, że jego dzieło już niebawem uratuje cały las.
Wreszcie, potężny troll stanął na krawędzi zapadliny, wpatrując się chciwie w „skarb” – białawe bańki i połyskujące kamienie, które ułożyły tam zwierzęta. Gdy tylko się schylił, śmigły dzięcioł z krzakiem jałowca rzucił ogłuszające warknięcie . Troll zrobił krok naprzód i z hukiem runął w wielką dziurę! Barnaba, przy wsparciu hipopotama, potoczył na otwór wielki głaz, którym zamknął złośliwego potwora na zawsze w zbudowanym przez siebie lochu.
W lesie zapanowało święto, jakiego jeszcze nie widziano. Sarny tańczyły wśród kwiatów, ptaki znowu śpiewały, a księżniczka Zuzanna każdego dnia odwiedzała swoich zwierzęcych przyjaciół . Ich miłość, spryt i odwaga pokazały, że nawet najstraszliwsze zło można pokonać razem – pod warunkiem, że każdy włoży w plan to, co ma najlepszego w sercu.
A gdy księżyc zaczynał świecić srebrnym blaskiem i cichły leśne szmery, Zuzanna wracała do zamku, gdzie siadała przy kominku, myśląc z uśmiechem o przygodzie, którą przeżyła. I nikt nie bał się już lasu, bo wszyscy wiedzieli, że przyjaźń i miłość mają moc większą niż nawet najpotężniejszy troll .
Tak kończy się ta bajka, kochane dzieci, a niebo nad zamkiem mruga do was tysiącem gwiazd. Każdy sen tej nocy niech będzie pełen odwagi, serdeczności i wspaniałych, oddanych przyjaciół. Dobranoc!
