Przygody Wróżki Zuzi i Przemiana Cyklopa w Krainie Zwierząt

Dawno, dawno temu, za siedmioma lasami i siedmioma rzekami, na skraju szumiącej tundry, gdzie mroczne wieczory płynęły powoli, a zorza polarna tańczyła na niebie jak złota wstęga, znajdowała się Kraina Zwierząt.
na rysunku: Borsuk Było to niezwykłe miejsce, wypełnione śpiewem ptaków, szeleszczeniem liści i stukotem kopyt na miękkim mchu. Tam właśnie mieszkała dobra wróżka Zuzia – maleńka istotka z błyszczącymi skrzydełkami jak pajęczynka ozdobiona chłodną rosy poranka. Jej włosy lśniły jak srebro, a oczka pełne były radości i ciekawości świata.
na rysunku: Szop pracz Zuzia, choć niewielka, miała ogromne serce. Każdego dnia spacerowała nad krętą rzeką, w której przeglądały się rozśpiewane łabędzie, pomagając wszystkim zwierzętom. Jej największym marzeniem było zjednoczyć mieszkańców krainy, by żyli w przyjaźni i zrozumieniu, pomagali sobie i słuchali siebie nawzajem.
na rysunku: Tundra Pewnego mglisto-złotego poranka, gdy słońce leniwie przeciągało się nad tundrą, Zuzia natknęła się na widok, który ściągnął jej serduszko. Przy brzegu rzeki, tam gdzie rosną pachnące dzikie maliny, wielki, kudłaty Cyklop wywijał ogromnym kijem, próbując zburzyć norę borsuka Bartka. Bartek, chociaż był silny i odważny, trząsł się jak liść w jesiennym wietrze – w końcu to jego dom, jego bezpieczna przystań! – Proszę, wielki Cyklopie – odezwała się Zuzia, podlatując bliżej i unosząc swe skrzydełka.
na rysunku: Cyklop – Ten dom należy do Bartka. Tu śpi, tu marzy, tu przechowuje zapasy na zimę! Czy nie lepiej budować, niż niszczyć? Cyklop, olbrzym z jednym ogromnym, żółtym okiem, na chwilę zastygł zaskoczony. Widzisz, nawet najtwardsi potrafią się zatrzymać, gdy ktoś odezwie się do nich z miłością.
na rysunku: Żyrafa W jego oczach, które zwykle błyszczały złością, pojawiła się iskierka wątpliwości. – Hmm… dobrze – zamruczał Cyklop po chwili. – Nie zniszczę domu Bartka.
na rysunku: Indyk Ale pod jednym warunkiem: nauczę się od ciebie i twoich przyjaciół, jak być dobrym. Bo… bo tak naprawdę nie wiem, jak to zrobić. Zuzia, uśmiechając się lekko, ujęła dłoń Cyklopa i powiedziała: – W takim razie chodź ze mną.
na rysunku: Rzeka Przedstawię ci mieszkańców naszej krainy, którzy potrafią nauczyć nawet najtwardsze serce miękkości. I tak zaczęła się niezwykła przygoda Cyklopa. Najpierw Zuzia zaprowadziła go do chatki sprytnego szopa pracza, Rysia . Marzył on o tym, by nauczyć świat, jak zbierać dary natury bez niszczenia jej piękna. Rysio pokazał Cyklopowi, jak ostrożnie zbierać orzechy i owoce, jak zostawiać część dla ptaków i jak dbać o delikatne pąki. Potem przyszedł czas na Turka – rozmownego indyka, który codziennie organizował leśne koncerty darów głosu . Turk pokazał Cyklopowi, jak ważna jest rozmowa i słuchanie innych, by wszyscy czuli się potrzebni, zrozumiani i bezpieczni. Na końcu była spotkanie z majestatyczną Żanetą, żyrafą o długiej szyi i miękkich oczach, która z wdziękiem opiekowała się młodymi drzewami. Pokazała Cyklopowi, jak pielęgnować kruchą zieleń i dbać o las, by służył wszystkim mieszkańcom . Dzień po dniu Cyklop stawał się coraz bardziej serdeczny i pomocny. Zamiast straszyć, pomagał budować norki, zbierał grzyby, a czasem nawet utulił małego króliczka, gdy ten się zgubił – nikt nie mógł uwierzyć własnym oczom! Minęło wiele wspólnych dni – letnie niebo rozświetlały gwiazdy, a ziemię tulił śmiech mieszkańców krainy, których codzienność stała się pełna radosnej współpracy. Zuzia z dumą obserwowała przemianę Cyklopa, który z czasem stał się sercem leśnej społeczności . Aż pewnego dnia nadciągnęło niebezpieczeństwo. Z północy zjawiła się horda złych, cieniolubnych stworów. Były szybkie jak wiatr, przebiegłe jak lisy, a ich złowrogi chichot niósł się echem przez tundrę . Chciały zawładnąć całą Krainą Zwierząt, zniszczyć domy, odebrać spokój i radość wszystkim mieszkańcom. Cyklop nie wahał się ani chwili. Zebrał wszystkich nowych przyjaciół i rozpoczęli naradę pod rozłożystym dębem . Bartek borsuk wykopał podziemne tunele, w których zwierzęta mogły się chować i przemieszczać. Rysio szop pracowicie budował pułapki z szyszek, gałęzi i pajęczyn, by zatrzymać intruzów. Turk indyk prowadził orkiestrę zwierzęcych głosów – ich wspólny ryk i śpiew odstraszały nawet najgroźniejszych wrogów . Żaneta żyrafa użyła swej długiej szyi, by przenieść najmłodszych przez rwącą rzekę i ukryć je w gąszczu młodych drzewek. Zuzia zaś rozświetliła całą krainę magicznym blaskiem, który prowadził mieszkańców w bezpieczne miejsca. Po ciężkiej walce, która trwała aż do zmierzchu, udało się! Współpraca, odwaga i troska o siebie nawzajem sprawiły, że złe istoty uciekły na zawsze . Kraina rozbrzmiała radosnym śmiechem, zwierzęta wyściskały Cyklopa, który po raz pierwszy poczuł na własnej skórze, jaką siłę ma przyjaźń. Na cześć wspólnego zwycięstwa Zuzia zorganizowała ucztę większą niż kiedykolwiek – pod rozgwieżdżonym niebem, w blasku tysiąca lampionów z żołędzi, wszyscy jedli leśne przysmaki, tańczyli i śpiewali ulubione piosenki. Bartek częstował orzechowym miodem, Rysio pokazywał sztuczki, a Żaneta opowiadała baśnie z dalekich krain . Cyklop był szczęśliwy, jak nigdy dotąd. Wiedział, że dom to nie tylko cztery ściany, ale ludzie i zwierzęta, którzy cię kochają. A Zuzia była dumna ze swojego niegdyś groźnego przyjaciela, który teraz stał się bohaterem wszystkich opowieści krainy . Tak właśnie Kraina Zwierząt żyła długo i szczęśliwie, w harmonii i radości, bo wszyscy – mali i duzi – nauczyli się, jak ważne są dobroć, pomoc i wspólna troska o świat. Koniec.