Chłopiec z wioski i zły wampir

Dawno, dawno temu, kiedy świat pachniał jeszcze poranną rosą, a wiatry nuciły opowieści o dawnych bohaterach, w maleńkiej wiosce położonej na obrzeżu ciemnego, tajemniczego lasu mieszkał chłopiec imieniem Kacper.
na rysunku: Żaba Był on niepozorny i nie wyróżniał się niczym szczególnym wśród swoich rówieśników. Miał rozczochrane, kasztanowe włosy, okrągłe policzki zawsze zaróżowione od świeżego powietrza oraz szerokie oczy pełne zadumy i marzeń. Jego największym skarbem była wyobraźnia – dzięki niej potrafił odnaleźć magiczne światy tam, gdzie inni widzieli tylko zwyczajną trawę czy poskręcane korzenie starych drzew.
na rysunku: Oaza Kacper marzył o wielkich przygodach i heroicznych czynach. Chciał być bohaterem nie tylko dla swoich przyjaciół, lecz także dla całego świata. Każdego wieczoru siadał na wielkim kamieniu u stóp lasu i, patrząc w rozgwieżdżone niebo, obiecywał sobie, że pewnego dnia coś się wydarzy i on także stanie się częścią wielkiej historii.
na rysunku: Ruiny Pewnego ranka, gdy rosa jeszcze nie zdążyła zniknąć z listków, a ptaki zaczynały dopiero swój śpiew, Kacper postanowił zapuścić się głębiej w las. Gęste liście drzew szeptały do niego, a promienie słońca tańczyły na wilgotnej ziemi. Nagle, pośród paproci, dostrzegł coś niezwykłego – stara, pełna kolorów i dziwnych znaków mapa leżała niemal całkiem ukryta pod mchami.
na rysunku: Jeleń Chłopiec podniósł ją z lekkim drżeniem rąk i rozszyfrował, że ukazuje ona trasę do tajemniczej oazy, otoczonej wodospadami i zamieszkanej przez niezwykłe stworzenia, które od zawsze pojawiały się w jego snach – jelenie z porożem jak rozłożysta korona drzew, mięciutkie koale, rubaszne żaby oraz tropikalne rybki o łuskach jak skrzące się klejnoty. Kacper, choć czuł nutkę niepokoju, postanowił wyruszyć na poszukiwanie tego magicznego miejsca. Przywdział swoją ulubioną, znoszoną pelerynę, pożegnał się z wioską i ruszył przed siebie.
na rysunku: Tropikalna rybka Gdy słońce wspinało się coraz wyżej, chłopiec natknął się na oczko wodne, w którym mieszkała żaba o soczyście zielonej skórce, błyszczących oczach i imieniu Radosław. Był to niezwykle rozmowny i dowcipny jegomość, który uwielbiał opowiadać historie o dawnych czasach. Radosław, urzeczony odwagą Kacpra, zgodził się dołączyć do wyprawy i wspólnie zanurzyli się między wysokimi paprociami, starymi, poplątanymi korzeniami i kamieniami porośniętymi mchem.
na rysunku: Koala Po kilku godzinach marszu, dotarli do ruin starej świątyni pokrytej wijącym się bluszczem i półprzezroczystą mgłą. Pośród kolumn i mozaik, na jednym z marmurowych podestów, siedziała Zosia – koala o srebrzystoszarym futerku i oczach pełnych mądrości. Jej łagodne głosikiem wyjaśniła, że do oazy nie ma łatwej drogi, bo okolicą zawładnął zły wampir o imieniu Grozimir.
na rysunku: Wampir Grozimir rozpościerał swoją grozę nie tylko nad zwierzętami, ale również nad całą przyrodą wokół źródełka, sprawiając, że kwiaty więdły, a woda stawała się gorzka. Chłopiec, nie wahając się długo, postanowił rzucić wyzwanie Grozimirowi. Razem z Radosławem i Zosią podążyli wskazówkami zaznaczonymi na mapie . Po drodze musieli rozwiązywać liczne zagadki, omijać pułapki ukryte w zagajnikach i przeskakiwać przez rwące strumyki. Gdy dotarli do granicy oazy, ich oczom ukazał się widok przepięknej krainy: wśród kwitnących drzew wodospady opadały niczym srebrne wstęgi, jelenie tańczyły wśród paproci, a kolorowe rybki unosiły się nad wodą w miniaturowych tęczach. Zwierzęta oazy, uradowane przybyciem śmiałków, zebrały się wokół nich . Jelenie podarowały Kacprowi magiczne piórko chroniące przed mrokiem, tropikalne rybki - błyszczącą łuskę, która wskazywała drogę do kryjówki wampira. Zosia i Radosław, znając skróty, poprowadzili wszystkich przez pachnące lasem ścieżki. Lecz właśnie wtedy, gdy nadzieja rozkwitła na nowo, nad oazą zawisł cień: przysłane przez wampira stwory – nietoperze, cienie i wilki – zaczęły siać zamęt wśród mieszkańców . Kacper i jego przyjaciele wykazali się niezwykłą odwagą. Radosław, zwinny jak sprężyna, przeganiał nietoperze śmiesznymi sztuczkami. Zosia zwijała się w kłębek i turlała, rozpraszając wilki, a Kacper mocno dzierżył pióro jelenia, rozświetlając mrok i odpędzając cienie ciepłem swojego serca . Zwierzęta zaczęły pomagać: jelenie tworzyły ochronny krąg, rybki zawirowały w fontannach, a nawet najmniejsze mrówki budowały barykady. Wreszcie nadszedł czas, by zmierzyć się z samym Grozimirem. Wampir czekał w mrocznej jaskini, gdzie stalaktyty przypominały zęby bestii, a echo śmiechu odbijało się upiornie od ścian . Grozimir był wysoki, miał bladość księżyca na twarzy i oczy, które błyszczały rubinem krwi. Lecz Kacper nie wahał się ani chwili – z piórem jelenia w dłoni wszedł dumnie do środka. Mały bohater, z pomocą zbieranych podarunków oraz opowieści swoich przyjaciół, przemówił do Grozimira nie tylko słowem, ale i odwagą swego serca . Wampir z początku zdawał się być niezwyciężony, lecz kiedy zobaczył jedność i przyjaźń pomiędzy Kacprem, Zosią, Radosławem i zwierzętami, jego serce zaczęło topnieć. Chłopiec wyciągnął do niego dłoń, prosząc o zmianę i zrozumienie. Wtedy wydarzył się cud – Grozimir, który przez wieki był samotny, poczuł płomień nadziei . Pod wpływem magii odwagi i dobra, przemienił się w nietoperza i odleciał daleko, znikając wśród mgieł nad górskim szczytem. Oaza znów rozkwitła w pełni. Zwierzęta tańczyły, kwiaty rozpościerały płatki ku słońcu, a wody były czyste i przejrzyste jak nigdy dotąd . Kacper, wraz z przyjaciółmi, wrócił do rodzinnej wioski. Wszyscy mieszkańcy z podziwem słuchali opowieści o odwadze, mądrości i sile przyjaźni. Kacper już nigdy więcej nie był tylko zwyczajnym chłopcem z wioski – stał się bohaterem, o którym śpiewano piosenki i szeptano legendy . Tak kończy się opowieść o Kacprze i jego niezwykłych przyjaciołach, którzy wspólnie uwolnili oazę od mroku i na nowo przypomnieli wszystkim, że nie ma rzeczy niemożliwych, a dobro zawsze zwycięża. Pamiętaj, kochane dziecko – nawet najmniejszy bohater może zmienić świat, jeśli tylko głęboko wierzy w siebie i ufa swoim przyjaciołom. A teraz przymknij oczka i pozwól, by sny zabrały Cię w kolorowe krainy pełne odważnych serc, magicznych stworzeń i wielkich przygód . Dobranoc, mój skarbie.