Dawno, dawno temu, daleko stąd, gdzie niebo mieniło się fioletowymi i różowymi pasami, a noc rozświetlały złote gwiazdy śpiewające cicho nad lasem, żył czarodziej o imieniu Leopold.
na rysunku: Troll
Był to człowiek o siwej, gęstej brodzie i oczach, w których błyszczało więcej radości niż w letniej tafli jeziora. Mieszkał w chatce ulepionej z białych kamieni i starych konarów, na granicy Lasu Szepty, gdzie drzewa miały twarze, a mchy opowiadały o minionych wiekach. Leopold spędzał wieczory, zaczytując się w księgach czarów, których kartki pachniały wanilią i słońcem.
na rysunku: Żyrafa
Pewnego popołudnia, gdy słońce zaczęło już złocić czubki drzew, Leopold wybrał się na spacer ścieżką ze śpiewających liści. Jeszcze zanim doszedł do polany, usłyszał cichy płacz i tuptanie małych stóp. W gęstwinie spotkał grupkę niezwykłych zwierząt: był tam krab w kobaltowym pancerzu, żółta żyrafa z turkusowym ogonem, reniferek z maleńkim dzwoneczkiem na szyi i rybka mieniąca się wszystkimi kolorami tęczy, unosząca się w magicznej bańce wody.
na rysunku: Renifer
Zwierzątka były bardzo smutne; ich domki zostały zniszczone, a rodzinom groziło niebezpieczeństwo. „To zły Troll” — wyszepnął reniferek. „Przyszedł, burząc nasze norki i gniazda, a potem zniknął w górach, raniąc nasze serca i zostawiając po sobie smutek.
na rysunku: Tropikalna rybka
” Wtedy czarodziej Leopold poczuł, jak w jego sercu rodzi się zapał do niesienia pomocy nie tylko ludziom, ale każdemu stworzeniu tej pięknej krainy.
Zebrał więc drużynę - zwierzęta i siebie - i zaprzysiągł, że odnajdzie złego Trolla, by odmienić losy wszystkich pokrzywdzonych. Wyruszyli razem, w głąb lasu, przez rwące potoki, skacząc po wyspach z mchów i podziwiając zorze rozświetlające niebo.
na rysunku: Statek
Wędrówka trwała długie dni i noce, a każdego ranka inny ptak umilał im drogę radosną pieśnią.
Najpierw przemierzyli mglistą dolinę, gdzie krab poprowadził wszystkich przez trujące bagna. Ostrożnie chwytał łodygi swoimi mocnymi szczypcami, by utorować przejście na suchy ląd.
na rysunku: Góra
Następnie żyrafa wyciągnęła szyję ponad zarośla, wypatrując w dal zagubione ślady Trolla, a reniferek przynosił jagody i orzechy na posiłki. Przez jezioro przeprawili się dzięki rybce, która własną magiczną bańką otoczyła całą gromadkę — czuli się, jakby pływali w powietrzu!
Wkrótce dotarli na wysoką górę, której szczyt ginął wśród chmur. Na samym wierzchołku, otoczony wichrami świszczącymi jak struny harfy, stał niesamowity statek Trolla.
na rysunku: Krab
Był on zbudowany z czarnych bali, ozdobiony dziesiątkami latarni i kolczastych żagli, szumiących groźnie. Statek miał podpłynąć nad okolicą, a Troll planował siać zamęt i strach, gdziekolwiek tylko zawita.
Leopold rozumiał, że nie pokonają takiego wroga siłą . Uczył więc swoich nowych przyjaciół, by wykorzystali swoje talenty: krab miał odwagę i potężne szczypce, żyrafa spostrzegawczość i umiejętność sięgania daleko, renifer siłę i wytrwałość, a rybka zdolność przeczuć oraz odwagę do podejmowania ryzyka. Razem, zjednoczeni, mogli stanąć przeciwko Trollowi.
Na ciche polecenie Leopolda, wszyscy podkradli się do statku pod przykryciem czaru mgły . Krab zgrabnie przegryzł grube liny steru, żyrafa zerwała żagle, wyciągając je łagodnie i bezszelestnie. Renifer przesuwał ciężkie beczki, blokując wyjścia, a magiczna rybka ostrzegała, kiedy Troll próbował wyjść ze swojej kabiny. Wszystko szło jak z płatka — choć serca biły im szybciej z każdym szelestem .
W końcu Troll odkrył zniszczenia. Wielki, z zielonymi włosami i oczami jak błyszczące agaty, ryczał ze złości i zdziwienia. Chciał wszystkich pochwycić, jednak wtedy Leopold stanął mu naprzeciw, wyciągnął z kieszeni proszek rozumienia i wypowiedział mądre zaklęcie: „Niech złość zniknie, jak mgła nad doliną, a serce Trolla rozjaśni się słońcem” .
W jednej chwili gniew Trolla zelżał. Uniósł ręce, spojrzał na zwierzątka, które odważnie wyszły z ukrycia, i nagle w jego oczach pojawiły się łzy żalu. — Przepraszam — zamruczał cicho, a jego głos drżał jak wiatr na szczycie góry . — Byłem samotny i zazdrosny o waszą przyjaźń. Pragnąłem kogoś, by wspólnie dzielić czas.
Leopold podszedł bliżej, wsparty przez swoją drużynę, i powiedział: „W naszej krainie jest miejsce dla każdego, kto pragnie być dobry, uczyć się i pomagać innym . Chodź, pomóż nam odbudować domy zwierząt, a znajdziesz prawdziwych przyjaciół”.
W czasie powrotu przez las, Troll pomagał krabowi znosić kamienie i zbudował żyrafie nową wieżę z liści. Reniferek odnalazł rodzinę, a rybka poprowadziła ich do ukrytego stawu, gdzie wszyscy razem urządzili przyjęcie pod gwiazdami .
Od tej pory kraina rozbrzmiewała śmiechem zwierząt, śpiewem ptaków i wesołymi opowieściami przy ognisku. Leopold nauczał dzieci i młode zwierzęta mądrości, a stary Troll został ogrodnikiem, dbając o najpiękniejszy ogród, jaki widziano. Wszyscy, duzi i mali, żyli w harmonii, ucząc się, że każdy ma w sobie dobro, tylko czasem trzeba je odnaleźć .
I tak oto, dzięki odwadze, współpracy i magii serca, Leopold oraz jego niesamowici przyjaciele zwyciężyli, a kraina rozkwitła jak nigdy wcześniej.
Pamiętaj, kochanie, że razem jesteśmy silniejsi, dobroć zawsze znajduje drogę, a każdy, nawet najsmutniejszy czy najgroźniejszy stwór, może stać się przyjacielem, jeśli dostanie drugą szansę.
