Dobra Wiedźma Wanda i Przygoda z Bagiennym Demonem

Dawno, dawno temu, za gęstym, srebrzystym lasem, na skraju rozległego, mgłą spowitego bagna, istniała mała, malownicza wioska o nazwie Jagodowo.
na rysunku: Wioska Domki o grubych, słomianych dachach tuliły się blisko siebie, a wśród nich wyróżniał się domek pokryty barwnymi mozaikami, którym od lat opiekowała się dobra wiedźma Wanda. Wanda nie była taką wiedźmą, jaką czasami pokazują w bajkach – straszną i złą. Och nie! Wanda nosiła śmieszny kapelusz z piórkiem papugi, miała twarz rozjaśnioną ciepłym uśmiechem i ręce zawsze pachnące lawendą oraz świeżo zebranymi ziołami.
na rysunku: Owca Każdy, kto nagle zachorował albo stracił humor, mógł liczyć na jej pomoc – ni to magiczną, ni to wyjątkowo mądrą radę z własnych doświadczeń. Ale tam, gdzie świeci światło, bywa też cień. W głębi bagna mieszkał demon o imieniu Drako.
na rysunku: Bagno Wyglądał osobliwie: malachitowa skóra lśniła w półmroku, a oczy miał czerwone i bystre niczym żarzące się węgle. Drako w życiu nie zaznał czyjegoś uśmiechu i, pełen zazdrości, postanowił utrudniać życie mieszkańcom Jagodowa oraz ich ukochanej wiedźmie. To podkradł mleko od krów, to wzniecił mgłę paraliżującą drożyny prowadzące do wioski.
na rysunku: Królik Ale Wanda, z pomocą swoich wiernych przyjaciół, zawsze potrafiła rozwiązać każdy problem i przepędzić nieproszony mrok. Owa wiedźma nie była jednak w walce zła sama. W Jagodowskich lasach mieszkała czwórka jej najlepszych przyjaciół – Królik Skoczek, Papuga Pola, Żyrafa Łatka oraz Owca Amelka.
na rysunku: Papuga Każde z nich miało cechy, które czyniły je wyjątkowymi. Królik Skoczek był tak szybki, że nikt nie mógł go złapać ani dogonić. Papuga Pola znała wszystkie tajemnice lasu, bo zawsze słuchała uważnie, co szumią trzciny i o czym rozmawiają stare dęby.
na rysunku: Żyrafa Żyrafa Łatka była mądra i dostrzegała wszystko z wysokości, a Owca Amelka miała najłagodniejsze serce pod słonecznym niebem i znała wszelkie zakamarki, nawet te najbardziej zabłocone szlaki. Pewnego dnia, gdy ciepły deszcz tańczył wśród leśnych liści, Drako zakiełkował w głowie straszliwy plan. W najciemniejszym kącie bagna, gdzie rosną czarne lilie i groźne wilcze jagody, zaczął mieszać w wielkim, bąblującym kotle tajemnicze składniki: krakanie wrony, oddech rzekotki i nutkę żalu.
na rysunku: Demon Pląsał wokół ognia i mruczał zaklęcia w starodawnym języku demonów, pragnąc stworzyć czar zdolny zamienić cały Jagodowo w smętną krainę wiecznej mgły! Lecz Papuga Pola, która uwielbiała podróże ponad bagnami, usłyszała podejrzane dźwięki. Skryła się wśród winorośli i podsłuchała złowieszcze plany Drako. Natychmiast, trzepocząc kolorowymi skrzydłami jak tęcza po burzy, rzuciła się do Wandy ze swoim alarmującym wieściami . Wanda nie czekała długo – zebrała wokół siebie przyjaciół. Żyrafa Łatka wypatrywała z wysokich drzew szlaku przez bagna, Papuga Pola prowadziła całą drużynę, podśpiewując melodyjnie, by dodać otuchy, Królik Skoczek biegł śmiało z przodu, a Owca Amelka szła za nimi, zostawiając delikatne ślady, by każdy wrócił bezpiecznie. Gdy dotarli do samego serca bagna, powitało ich działanie Drako: na niebie zawirowały czarne chmury, powietrze przeszywały iskry magii . Pośród mglistych oparów stojący demon uniósł kocioł wyżej i krzyczał formuły, które budziły grozę. Wanda jednak nie traciła odwagi – wyciągnęła przed siebie laskę, z której popłynęła mlecznobiała poświata. Niestety, moc jednej osoby nie mogła mierzyć się z taką siłą . Wtedy zwierzęta, jedno po drugim, połączyły swoje siły z Wandą – Królik Skoczek użyczył swojej błyskawicznej zwinności, Papuga Pola wsparła magię zaklęciami, które podsłuchała wśród drzew, Żyrafa Łatka przesłała z góry światło gwiazd, a Owca Amelka ofiarowała czystość swojego serca. Razem stworzyli krąg światła tak silny, że rozbił zaklęcie Drako na miliony drobnych iskier, które uleciały ku niebu. Demon, widząc potęgę przyjaźni oraz mądrości, opuścił głowę . Poczuł, że samotność i zło nigdy nie są w stanie zwyciężyć tam, gdzie królują wzajemne wsparcie, odwaga i dobro. Bez słowa wycofał się w gęstwinę, przysięgając już nigdy więcej nie niepokoić mieszkańców Jagodowa. Wioska rozjaśniła się niemal od razu – ludzie wyszli z domów, by uścisnąć swoich wybawców . Od tamtej pory Wanda, Skoczek, Pola, Łatka i Amelka byli nie tylko przyjaciółmi, ale i bohaterami, o których opowiadano legendy przez długie lata. A co z Drako? Może gdzieś wśród bagien przemyka, czasem podgląda szczęśliwą wioskę, jednak w sercu wie już, że prawdziwa moc tkwi nie w samotnej sile, lecz w serdecznej przyjaźni. I tak kończy się nasza bajka, kochana wnuczko . Niech pamięć o Wandzie, jej odważnych przyjaciołach i niezwykłym zwycięstwie przypomina Ci, że dobro zawsze zwycięża, jeśli idzie w parze z przyjaźnią i sercem. Zamknij oczy, śnij kolorowe sny, a nowy dzień przyniesie nowe, cudowne przygody.