Królowa Bohaterka i Zła Wróżka: Opowieść z Lśniącej Doliny

Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze gwiazdy tańczyły na nocnym niebie, a lasy rozbrzmiewały śmiechem magicznych istot, leżała niezwykła kraina - Lśniąca Dolina.
na rysunku: Chomik Na jej tronie zasiadała Królowa Bohaterka, znana wśród wszystkich stworzeń za roztropność, dobroć oraz niezwykły hart ducha. Miała oczy koloru leśnego mchu, które odbijały światło jak szmaragdy, a długie, złociste włosy oplatały się niczym bluszcz wokół diamentowej korony przekazywanej od pokoleń. Ale największym skarbem Królowej byli jej przyjaciele: Sarna Rózia, zwiewna i przebiegła jak wiatr wśród wyschniętych liści; Morski Kieł, dumny mors o sercu wielkim jak ocean i wąsach jak srebrzysta mgła; Łoś Gustaw, powolny, ale łagodny jak poranny wiatr, który znał najstarsze sekrety puszczy; oraz Chomik Migdałek, malutki, acz niestrudzony tropiciel skarbów.
na rysunku: Jeleń Pewnego deszczowego wieczoru, gdy ciemne chmury okryły pałac jak gruby pled, na skraju królestwa pojawiła się postać z innego świata. To była Zła Wróżka – istota o spojrzeniu zimnym jak grudniowy poranek i głosie niczym szelest zwiędłych liści. Jej peleryna szeleściła czymś przeraźliwszym od burzy, a pióropusz z kruczych piór dudnił jak bębny wśród martwych drzew.
na rysunku: Pustynia Zła Wróżka niosła ze sobą wiatr grozy. Jej zaklęcie niczym chłodny cień zaczęło wtapiać się w spokojne korytarze Doliny. Przeklęła Królową i jej przyjaciół, każąc im żyć w niekończącym się strachu i ciemności.
na rysunku: Klif Jeśli nie odnajdą legendarnego Amuletu Jutrzenki przed nastaniem zielonego księżyca, magia wróżki na zawsze pogrąży Dolinę w rozpaczy. „Nie możemy pozwolić, by nasza ziemia umarła..
na rysunku: Mors .” wyszeptała Królowa i wyruszyła wraz z drużyną w podróż, której nie znał jeszcze żaden z mieszkańców. Ich pierwszym przystankiem było Wysokie Urywisko – pionowa ściana skał, z których podle śmigały zorze polarnych motyli.
na rysunku: Zła Wróżka Według pradawnej legendy mieszkał tam smok Altherion, opiekun sekretów. Był stary jak góry i miał łuski pokryte brokatem, które migotały w słońcu. Smok przyjął ich z respektem.
na rysunku: Jeleń Opowiadał historie z czasów, gdy Dolina dopiero budziła się do życia. Gdy Królowa Bohaterka poprosiła o pomoc, smok zawył głosem głębokim, jak podziemne jeziora: „Poszukajcie Amuletu Jutrzenki, ukrytego tam, gdzie pustynny piasek słucha szeptów gwiazd.” Drużyna wyruszyła przez Pustynię Szeptów, której piaski śpiewały o przeszłych tajemnicach i zgubionych snach . Żar lepił się im do futer, kopyt i łusek, a słońce paliło bez miłosierdzia. Ale Sarna Rózia odnalazła pod rozgrzaną ziemią chłodną norkę, gdzie natrafili na ukrytą oazę. Wśród lalek wodnych i kwiatów błękitnokrwistych liliputów, Chomik Migdałek odnalazł kamień z zagadką szeptaną przez pradawnych pustelników: „Tam, gdzie słońce zstaje, a morze spotyka się z ziemią, lśni w piasku skarbiec tajemny, który marzenia o świcie rozumie .” Drużyna, nie tracąc nadziei, ruszyła w kierunku, z którego słońce każdego wieczoru żegnało świat swoim czerwonym pocałunkiem. Przekroczyli szmaragdowe góry, brodzili przez lasy, gdzie drzewa rozmawiały z ptakami, aż dotarli do rozległego wybrzeża. Plaża w blasku zachodzącego słońca mieniła się niczym złota rzeka . Na jej końcu dostrzegli kopułę starej muszli, a pod nią spoczywała srebrna skrzynia. Wewnątrz skrzyni, wśród purpurowych wstęg i suszonych płatków róż, spoczywał Amulet Jutrzenki. Królowa Bohaterka nałożyła go na szyję i poczuła, jak w jej żyłach rozlewa się morska bryza, a serce wypełnia płomień odwagi . Amulet rozświetlił mrok, rozproszył chmury i otulił przyjaciół pokojem. Jednak największa próba czekała dopiero przed nimi. Kiedy wrócili do Doliny, Zła Wróżka już czekała . Jej cień sięgał wysoko, a nad nią wirowały wrony niosąc wieści złowrogich dni. Bitwa rozgorzała z siłą ognia i burzy! Sarna Rózia unikała ciosów jak błyskawica pośród traw, Morski Kieł odbijał zimne czary złotej laski wróżki, a Łoś Gustaw bronił przyjaciół szerokim porożem. Chomik Migdałek, dzielny jak nigdy, ruszył pod kapelusz wróżki, podgryzając magiczne nici jej szaty! Królowa Bohaterka, władając mocą Amuletu, wystrzeliła ku niebu strumień światła, tak czystego, że rozjaśnił nawet najciemniejsze zakamarki zaklętego lasu . Zła Wróżka próbowała się bronić, lecz światło przebijało się przez jej czary, rozpraszając cienie. W końcu Wróżka zniknęła pod własnym kapeluszem, a jej złość uleciała jak wiatr. Cała Dolina eksplodowała radością! Wszyscy – od maleńkich dzięciołów po łagodne jelenie – tańczyli pod świecącymi gwiazdami . Królowa Bohaterka, z przyjaciółmi u boku, powróciła do pałacu, a jej imię zostało wyryte w klejnotach diamentowej korony. Dolina Lśniąca rozkwitała długo i szczęśliwie, ucząc każde nowe pokolenie, że mądrość, odwaga i serdeczna pomoc czynią cuda większe od najpotężniejszej magii. Bo kiedy razem staniemy naprzeciw przeciwnościom, żadna klątwa nie będzie w stanie nas pokonać .