Dawno, dawno temu, w ukrytej pośród złotych pól i łagodnych wzgórz maleńkiej wiosce, żyła sobie Ania, dziewczynka o oczach błękitnych jak wiosenne niebo i włosach jasnych niczym poranne promienie słońca.
na rysunku: Lew
Ania była nie tylko wesoła i bystra, ale i bardzo pomocna – każdemu chętnie podała rękę, a jej śmiech roznosił się echem po całej wiosce.
Codziennie biegała z przyjaciółmi po łąkach, zbierała zioła z babcią Stasią, a czasem godzinami słuchała muzyki, którą szumiał wiatr w koronach starych drzew na skraju Wielkiego Lasu. Las ten był tak stary, że nikt nie pamiętał, kiedy wyrósł, a tajemnicza mgła, która często spowijała jego ścieżki, sprawiała, że krył w sobie nieskończone sekrety.
na rysunku: Flaming
Pewnego ranka Ania, ciekawska jak zwykle, postanowiła pójść samotnie głębiej w las, by odszukać strumyk, o którym opowiadała jej babcia. Im głębiej wchodziła, tym robiło się dziwniej – drzewa jakby zaszeptały coś do siebie, a powietrze napełniło się srebrzystym blaskiem. Wkrótce na ścieżce pojawiła się postać – z daleka wyglądała na wróżkę, lecz zamiast łagodnego uśmiechu jej twarz wyrażała surową powagę.
na rysunku: Oaza
Miała długie, czarne na blasku fioletowe włosy, a jej skrzydła mieniły się zielonym światłem. Na imię miała Złowroga.
Złowroga była rozgoryczoną wróżką, która dawno temu straciła wiarę w przyjaźń i szczęście.
na rysunku: Małpa
Gdy zobaczyła radosną, pełną życia Anię, poczuła w sercu ukłucie zazdrości. – „Skoro ty nie znasz smutku, sprawię, że go poznasz” – szepnęła lodowato i rzuciła na dziewczynkę klątwę. Od tej chwili serce Ani zaczęło stygnąć, a wspomnienia o rodzinie i przyjaciołach blakły jak stare fotografie.
na rysunku: Las
Dziewczynka poczuła się samotna i zagubiona.
Ale Ania, choć ogarnięta smutkiem, nigdy nie była w pełni bezradna. Gdzieś w głębi duszy czuła, że musi odnaleźć sposób, by odzyskać dawne życie.
na rysunku: Ryba
Przypomniała sobie słowa babci: „W Wielkim Lesie żyją stworzenia tak mądre, że potrafią rozwikłać każdą zagadkę.” Ania ruszyła więc w głąb lasu, a z każdym krokiem czuła coraz większą nadzieję.
Wkrótce dotarła do tajemniczej polany, gdzie pośród srebrzystych paproci i jaskrawozielonych mchów tańczyło stado flamingów.
na rysunku: Zła Wróżka
Były różowe jak poranne chmurki, a ich szyje układały się w zgrabne esy-floresy. Flamingi, widząc smutek Ani, podeszły, uniosły ją na swych delikatnych grzbietach i rozpoczęły śpiew o przyjaźni. Dzięki nim Ania znów poczuła ciepłe promyki radości .
Gdy dotarli do oazy ukrytej pośród leśnych drzew, Ania spotkała lamparta o sierści lśniącej złotem i plamkach jak gwiazdy. Lampart spojrzał jej w oczy i powiedział: „Największą mocą jest miłość i przyjaźń. Tylko serce otwarte na innych potrafi przezwyciężyć nawet najstraszliwszą klątwę .”
Chwilę później z gałęzi spadł zwinny szympans. Z uśmiechem na twarzy podskoczył przed Anią, opowiedział jej o tajnych leśnych ścieżkach, nauczył jak rozumieć mowę wiatru i tropić ślady magicznych stworzeń. Pokazał, gdzie rośnie kwiat, którego zapach przywraca wspomnienia .
Wraz z nowymi przyjaciółmi dziewczynka wyruszyła w stronę tajemniczego jeziora. Woda w nim była błękitna jak niebo i lśniła, jakby ktoś posypał ją gwiezdnym pyłem. Z głębin wynurzyły się ryby o łuskach połyskujących wszystkimi kolorami tęczy . Miały mądre, uważne spojrzenia i opowiedziały Ani legendę: „Zła wróżka może zmienić swoje serce tylko wtedy, gdy ktoś okaże jej szczera miłość – przez piękny, własnoręcznie przygotowany dar.”
Zainspirowana Ania zaczęła zbierać najpiękniejsze rzeczy, jakie tylko mogła znaleźć: kwiaty pachnące miodem, kamyki szeleszczące cichym śmiechem strumyka, muszelki o odcieniach złota i błękitu. Z pomocą leśnych przyjaciół uplotła z nich bajeczną girlandę, pełną kolorów, zapachów i dźwięków . Kiedy trzymała ją w rękach, poczuła, jak serce rozgrzewa się coraz mocniej.
Wszystkie zwierzęta poszły razem z Anią do kryjówki Złowrogiej – małej chatki ukrytej pod ogromnym, starym dębem. Złowroga otworzyła drzwi i zobaczyła dziewczynkę otoczoną przyjaciółmi . Gdy Ania wręczyła jej girlandę, wróżka po raz pierwszy od wielu lat poczuła ciepło; łza wzruszenia spłynęła po jej policzku, a ciemny blask w jej oczach zmienił się w łagodny połysk.
– Ach, Aniu, tak dawno nie czułam się kochana. Twoja dobroć i dar przywróciły mi nadzieję! – zawołała .
Wróżka bez słowa zdjęła klątwę z Ani i gorąco ją uściskała. Dziewczynka znów przypomniała sobie kochającą rodzinę, oddanych przyjaciół i piękne chwile spędzone we wiosce. Razem wrócili do domu, gdzie czekała już rodzina Ani – wszyscy płakali z radości, przytulając swoją ukochaną dziewczynkę .
Złowroga także zamieszkała w wiosce, stając się opiekunką leśnych ścieżek i nauczycielką dla dzieci. Od tego dnia każdy wiedział, że prawdziwa miłość i przyjaźń mają moc odmieniać nawet najbardziej zatwardziałe serce.
A teraz, moje kochane dzieciątko, zamknij oczka . Niech śni Ci się magiczny las, różowe flamingi, mądry lampart i ciepłe światło przyjaźni, które zawsze prowadzi do szczęśliwego końca. Dobranoc!
