Kacper i Oaza Snu: Opowieść o chłopcu, żabie i walce ze złym wampirem

Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze noc rozświetlały tysiące gwiazd, a lasy pełne były szelestów i tajemnic, w maleńkiej wiosce położonej na skraju pradawnego, gęstego boru, mieszkał chłopiec o imieniu Kacper.
na rysunku: Żaba Miał złote włosy rozczochrane przez wiatr i oczy błękitne jak wiosenne niebo. Kacper był zwyczajnym chłopcem – biegał po łąkach, taplał się w strumyku i wspinał się na drzewa. Lecz w swoim sercu nosił wielkie marzenie: chciał zostać prawdziwym bohaterem, który nie ulęknie się żadnego zła i uratuje świat, choćby był bardzo, bardzo malutki.
na rysunku: Tropikalna rybka Pewnego poranka, gdy mgła jeszcze leniwie snuła się pomiędzy drzewami, Kacper wybrał się na spacer po lesie. Śpiew ptaków mieszał się z szumem liści, a słońce nieśmiało przedzierało się przez konary. Nagle pod jednym z omszałych pni coś błysnęło.
na rysunku: Wampir Kacper przykucnął i odkrył starą, pergaminową mapę. Jej brzegi były postrzępione przez czas, a linie prowadziły do miejsca oznaczonego złotym, węglowym znakiem. Kacper poczuł, że musi odnaleźć to miejsce.
na rysunku: Koala Na mapie widniał napis: „Oaza Snu – schronienie magicznych stworzeń”. Kacper nie namyślając się wiele, ruszył tropem wyznaczonym na mapie. Las stawał się coraz gęstszy, drzewa rosły tu jak ogromne, baśniowe kolosy, a korzenie splatały się pod stopami.
na rysunku: Oaza Po kilku godzinach wędrówki chłopiec natknął się na...
na rysunku: Ruiny mówiącą żabę! Była zielona, pulchna i miała żółte oczka połyskujące w słońcu. "Witaj! Jestem Radosław, Strażnik Stawu! Widzę, że szukasz Oazy Snu. Znam tę drogę, ale na jednej nodze nie dam rady! Po co idziesz w tak niebezpieczne miejsce, chłopcze?" – zapytała żaba.
na rysunku: Jeleń Kacper opowiedział jej o swoim marzeniu. Radosław cmoknął z podziwem i postanowił dołączyć do wyprawy. Tak ruszyli razem przez leśne ścieżki, rozmawiając o przygodach, żartując i pomagając sobie nawzajem w pokonywaniu przeszkód – raz to Radosław skakał przez strumień, innym razem Kacper pomagał mu przez gęste jeżyny . Wkrótce dotarli do pradawnych ruin, porośniętych bluszczem i mchami, gdzie spotkali koalę o imieniu Zosia. Zosia była wyjątkowa – jej szare futerko skrzyło się od porannej rosy, a wielkie czarne oczy patrzyły z ufnością. "Oaza jest niedaleko, ale strzeże jej zły wampir – Władca Cieni . Od wieków dręczy on zwierzęta i mieszkańców, grożąc im swą magią i nocnymi koszmarami. Tylko prawdziwy bohater może go pokonać" – powiedziała Zosia i delikatnym głosem namalowała przed przyjaciółmi obraz Oazy Snu. Był tam błękitny staw, gdzie pływały tęczowe rybki, kwitły egzotyczne lilie, jelenie śpiewały pieśni przy blasku księżyca, a wśród paproci harcowały radosne wiewiórki . Zuzia, doświadczona życiem w cieniu złego wampira, zaprowadziła ich przez korytarz starych olch. Zanim jednak weszli do oazy, musieli pokonać pułapki pozostawione przez wampira: ruchome mosty, kolczaste krzewy i tajemnicze mgły. Na szczęście Radosław znalazł magiczny liść nenufaru, który pozwalał widzieć ukryte niebezpieczeństwa, a Zosia nauczyła ich śpiewać pieśń, która odpędzała czarne cienie . W końcu dotarli do prastarej Oazy Snu. Było to miejsce z marzeń – wokół stawu rosły drzewa o złotych liściach, dokąd nie spojrzysz, czekały barwne motyle, a w powietrzu unosił się zapach kwitnących malin. Jelenie o szlachetnych porożach opowiadały historie o odważnych zwierzętach, a tropikalne rybki wskazały schronienie wampira: jaskinię ukrytą za wodospadem . Niestety, Władca Cieni już wiedział o obecności Kacpra i przyjaciół, bo jego nietoperze szpiedzy widziały wszystko. Wysłał więc swoje straszne stwory, by zgasiły śmiech w oazie. Z mgły wyszło stado cieni, ich oczy lśniły czerwono, a ciała przypominały kłęby dymu . Zwierzęta okryła trwoga, lecz Kacper zebrał odwagę i stanął na czele obrony. Radosław nurkował szybko, omijając groźne łapy, Zosia cicho podkradała się do potworów, a jelenie ruszyły do śpiewu, który rozpraszał czarne cienie. Kacper zaś odkrył, że ma w sobie siłę nieznaną mu dotąd – jego serce świeciło ciepłym wyraźnym światłem, którego cienie nie znosiły . Wspólnymi siłami udało im się przepędzić stwory, ale prawdziwa walka dopiero miała nadejść. W mrocznej jaskini za wodospadem wampir czekał na Kacpra. Władca Cieni był potężny i straszny: miał pelerynę z cieni, zęby białe jak lód i oczy, które zmieniały kolory . Wampir spróbował zamrozić serce chłopca, szeptał mu złe słowa do ucha, lecz Kacper, dzięki wszystkim naukom z podróży, wiedział już, jak go pokonać. Przypomniał sobie o swoim świetlistym sercu, pieśni Zosi o nadziei oraz żabim zaklęciu Radosława. Pomieszawszy te trzy moce, stworzył błysk światła, który rozświetlił całą jaskinię . Cienie Władcy Ciemności zniknęły, a sam wampir przemienił się w małego nietoperza, który uciekł w najdalszy kąt lasu. Kiedy powrócili do oazy, radość była ogromna: jelenie otoczyły ich swoim tańcem, rybki wyskakiwały wysoko nad powierzchnię wody, a kwiaty rozkwitły pełnią barw. Kacper, otoczony przyjaciółmi, poczuł, że jego serce jest ogromne – większe niż kiedykolwiek sądził . Po tej niezwykłej przygodzie cała trójka – Kacper, żaba Radosław i koala Zosia – wrócili do wioski, napotykając po drodze wdzięczne zwierzęta. Opowiedzieli mieszkańcom o Oazie Snu i zwycięstwie nad złym wampirem. Od tej pory Kacper był bohaterem nie tylko w marzeniach, ale w całej wiosce . A gdy noc zapadała nad lasem, zwierzęta ze wszystkich stron przychodziły do oazy, by razem świętować wolność, radość i przyjaźń. I tak właśnie, mój maluszku, kończy się ta bajka, lecz mam nadzieję, że jej echo rozbudzi w twoim sercu odwagę, byś i Ty mógł przeżywać własne, niezwykłe przygody. A teraz zamknij oczka, niech sen zamieni cię w bohatera najpiękniejszych marzeń . Dobranoc!