Król, Zła Wróżka i Zwierzęta Mądrej Łąki

Dawno, dawno temu, kiedy słońce świeciło jeszcze cieplej, a trawa była zielona jak smaragd, istniało królestwo, o którym śpiewały wiatr, pszczoły i rzeki.
na rysunku: Oaza W jego sercu stał zamek z wieżami skrzącymi się w promieniach porannego światła. W zamku tym mieszkał król Dobromir – łagodny, mądry władca o oczach lśniących jak spokojne jezioro w letni wieczór. Jego królestwo otaczały miękkie łąki, pełne kolorowych kwiatów i tańczących motyli, strome, cieniste lasy oraz tajemnicze oazy – każda ukrywająca własną historię i sekret.
na rysunku: Złota rybka Król Dobromir był dobry dla ludzi i zwierząt. Każdego ranka witał sarny pasące się w pałacowym ogrodzie, rozmawiał z ptakami na dziedzińcu, a wieczorami słuchał śpiewu świerszczy i szmeru traw. Każde stworzenie w jego królestwie czuło się bezpiecznie.
na rysunku: Zła Wróżka Lecz w cieniu wielkiego, starego dębu, głęboko w lesie, mieszkała Zła Wróżka, o imieniu Mrocznisia. Zazdrość o szczęście króla i jego poddanych tliła się w jej sercu niczym iskra wśród suchych liści. Jednej nocy, gdy księżyc świecił blado, a wszelkie istoty spały spokojnym snem, Mrocznisia wyruszyła z leśnej gęstwiny.
na rysunku: Jeż W fioletowej pelerynie uszytej z pajęczyny i mchu, podkradła się na łąkę, gdzie Dobromir rozmyślał nad przyszłością swojego ludu. Bezszelestnie zaszła go od tyłu i rzuciła czar: „Niechaj królewska mądrość wraz z kroplą rosy zniknie w cieniu!” Od tej pory król stał się jak dziecko – ulegał żartom dworzan, podejmował błędne decyzje i wierzył we wszystko, co mu powiedziano. Smutek zapanował w królestwie, kwiaty zaczęły więdnąć, a ptaki milknęły na gałęziach.
na rysunku: Borsuk Wtedy właśnie na Starej Mądrej Łące zebrały się zwierzęta: gołąb Śnieżek – najszybszy posłaniec, borsuk Ambroży – najlepszy tropiciel i pogromca wszelkich podziemnych zagadek, jeżyna Jeżynka – mistrzyni kamuflażu i cierpliwej mądrości oraz złota rybka Iskra – czarodziejska opiekunka królestwa, która mieszkała w kryształowym jeziorku pośrodku oazy. Zwierzęta postanowiły pomóc królowi i wspólnie obmyśliły plan. Najpierw wyruszyły przez pachnące łąki do oazy, gdzie Iskra czuwała nad równowagą królestwa.
na rysunku: Łąka Po drodze musieli przejść przez pajęcze zagajniki, gdzie każda nitka pajęczyny była pułapką Mrocznisii. Jeżynka zwinęła się w kolczystą kulkę, przetarła im szlak, a Ambroży wykopał tunel pod największym korzeniem, omijając zdradliwe sidła. Śnieżek zaś wzbił się wysoko i z góry ostrzegał towarzyszy przed niebezpieczeństwem.
na rysunku: Goląb Iskra, czekając na nich nad taflą jeziora, była piękna niczym księżyc odbity w wodzie. Gdy zwierzęta opowiedziały jej o nieszczęściu króla, złota rybka zamyśliła się głęboko. Zaproponowała pomoc, lecz jej magiczne moce były związane z losem innych zwierząt, które również ucierpiały przez czary wróżki . "Pomogę wam," powiedziała Iskra miękkim, melodyjnym głosem, "lecz musicie obiecać, że razem wyruszymy na ratunek wszystkim mieszkańcom naszych łąk i lasów, by już żadne stworzenie nie cierpiało z powodu gniewu Mrocznisii." Słowo powiedziane przez przyjaciół było dla niej cenniejsze niż najcenniejszy kamień. Rybka przemieniła się w srebrzystą mgłę i unosząc zwierzęta na skrzydłach czaru, przeniosła ich ponad lasem do kryjówki Złej Wróżki . Zamek Mrocznisii stał w głębi boru, zbudowany z czarnego kamienia, opleciony cierniami i pajęczyną. By dostać się do środka, zwierzęta musiały rozwiązać trzy zagadki – każda strzegła kolejnej bramy. Pierwszą rozwiązał Śnieżek, odgadując, która gwiazda wskazuje właściwą drogę przez ciemność . Drugą – Ambroży, odgadując sekrety podziemnych korytarzy. Trzecią – Jeżynka, zamieniając się w kamień, by przejść niezauważona pod czujnym wzrokiem strażniczych sów. Gdy wreszcie stanęli przed wróżką, ta próbowała przestraszyć ich gradem lodowych błyskawic, jękami wiatru i tańczącymi cieniami . Zwierzęta jednak pokazały, co znaczy prawdziwa odwaga. Jeżynka odbiła czar kolcami, Ambroży rył pod nogami czarownicy, rozpraszając jej zaklęcia, a Śnieżek wzniósł się ponad chmury i przywołał pomoc wichru, który rozwiał czarną pelerynę Mrocznisii. Iskra, występując śmiało przed wróżką, wypowiedziała magiczne słowa: „Dobro i mądrość powracają do tych, co je szerzą!” Jej blask oślepił czarownicę, a siła miłości zwierząt i ich przyjaźni odczarowała przeklęte królestwo . Zła wróżka Mrocznisia zniknęła, rozwiana na cztery strony świata, a jej zamek rozpadł się w pył i zamienił w bukiety stokrotek. Król Dobromir odzyskał mądrość i znów zapanował pokój. Zwierzęta otrzymały medaliony Przyjaźni, które świeciły na ich szyjach, gdy tylko w królestwie rodziła się nowa przyjaźń . Każdego roku, na pamiątkę wydarzeń tej niezwykłej przygody, król Dobromir ogłaszał święto Przyjaciół Z Mądrej Łąki. A dzieci w całym królestwie, słuchając przy ognisku historii o odwadze i mądrości, mówiły: „Być takim jak Śnieżek, Ambroży, Jeżynka i Iskra – to dopiero szczęście!”