Władca Magii i Zły Cyklop

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami i siedmioma rzekami, istniała niezwykła kraina, w której wszystkie stworzenia żyły w przyjaźni oraz wzajemnym szacunku.
na rysunku: Koza Była to kraina pełna kolorów, delikatnych zapachów ziół oraz śpiewów ptaków o poranku. W samym sercu tego czarodziejskiego świata, w chacie z zielonym dachem ukrytej pośród kwitnących bzów, mieszkał dobry i potężny czarodziej, znany wszystkim jako Władca Magii. Władca Magii nie był zwyczajnym czarodziejem — jego broda mieniła się srebrnym światłem, a szata utkany z mgieł lśniła tysiącem gwiazd.
na rysunku: Rzeka Zawsze nosił wysoko uniesioną różdżkę, której szczyt połyskiwał błękitem nieba o świcie. Bliskimi przyjaciółmi czarodzieja były mądre i dzielne zwierzęta: Koza o miękkim futrze i dzwoneczkach u szyi, zwinna Sarna o oczach pełnych czułości, chytry Lis, którego pomarańczowy ogon migał między krzewami oraz niezwykła Tropikalna Rybka, która zamieszkała w magicznym stawie tuż pod domkiem czarodzieja. Każde z tych stworzeń miało swój własny talent.
na rysunku: Bagno Koza umiała odnajdywać najpiękniejsze kryjówki w lesie, Sarna leczyła smutki swym spokojem, Lis potrafił rozwikłać każdą zagadkę, a Tropikalna Rybka rozświetlała ciemności swym światełkiem. Wspólnie przeżywali radosne chwile i zawsze mogli liczyć na opiekę czarodzieja, który znał zaklęcia na każdą okazję — od łatania dziur w chmurach po naprawianie złamanych serc. Pewnego poranka, kiedy rosa jeszcze srebrzyła trawę, Władca Magii wybrał się na spacer wzdłuż wijącej się rzeczki.
na rysunku: Lis Powietrze pachniało miętą, a woda cicho szeptała o dawnych przygodach. W pewnym momencie nad brzegiem przeszyło go ciche łkanie. Kiedy zszedł niżej, ujrzał Sarnę tępo wpatrującą się w kipiącą wodę, gdzie z nurtem płynęło coś brązowego i drobnego.
na rysunku: Jeleń — Co się stało, moja droga Sarniczko? — zapytał czarodziej, przykucając przy jej boku. — Moje maleństwo wpadło do rzeki! — płakała Sarna, jej oczy lśniły niepokojem niczym poranne krople rosy. — Woda jest silna, a ja nie umiem pływać tak dobrze, by uratować dziecko! Bez chwili wahania Władca Magii uniósł różdżkę.
na rysunku: Cyklop Ścisnął ją mocno i szepnął: — Okaż miejsce, strumyku, w którym dziecina płynie, i pomóż zawrócić wodę. Nagle nurt rzeki odwrócił swój bieg, a tafla wody zajaśniała jasnym światłem, prowadząc sarenkę z powrotem na bezpieczny brzeg. Sarna tuliła w ramionach drżące stworzonko, szczęśliwie ocalone.
na rysunku: Tropikalna rybka Kwiaty pochyliły się ku nim, jakby biły brawo. — Dziękuję ci, kochany czarodzieju! — uniosła wzrok Sarna, a jej dziecko zarżało cicho z wdzięczności. Kilka dni później, nad bagnistą polaną, rozległo się rozpaczliwe wołanie . To Lis, ślizgając się wśród trzcin, niespodziewanie wpadł w sidła zastawione przez kłusowników. Mocne pętle oplątały jego łapy, a gruby kij ciągnął go ku ziemi. Nadzieja gasła jak plomień świecy, kiedy wtem ... na bagnach pojawił się blask — to był Władca Magii, niosący ratunek jak promień słońca po burzy . — Nie bój się, przyjacielu! — powiedział czarodziej i zamruczał zaklęcie, a stalowe sidła rozluźniły się, zamieniając w puchowe nitki pajęczyn. — Dziękuję, dzięki Tobie ponownie czuję ziemię pod łapami! — zawołał Lis, merdając puszystym ogonem. Jednak w najciemniejszych zakamarkach lasu żył ktoś, kto nie znał radości ani przyjaźni . Zły Cyklop, monstrualny stwór z wielkim okiem na środku czoła i głosem grzmiącym jak burza, zazdrościł Władcy Magii i jego poddanych szczęścia. Gnieździł się w ponurym grocie, oplatając wejście korzeniami i paprociami, by nikt nie widział jak samotne i smutne jest jego życie. Zazdrość sprawiała, że serce Cyklopa twardniało jak zimny kamień . Pewnego dnia Koza i Tropikalna Rybka urządziły sobie zabawę tuż przy stawie. Koza podskakiwała wśród kwiatów, a Rybka migotała kolorami tuż nad powierzchnią wody. Wtedy nagle niebo pociemniało, a spod ziemi wyrósł Zły Cyklop, który zaryczał: — To moje terytorium! Precz, zanim zamienię was w ... — i zanim dokończył, już machnął wielką łapą i szepnął klątwę . Koza oniemiała i w jednej chwili jej ciało zszarzało, stwardniało, zamieniając się w kamień o niezwykłych kształtach. Tropikalna Rybka trzepotała desperacko, aż. .. zniknęła, a na wodzie zamiast niej wirował tylko barwny liść. Gdy wieść o tragedii dotarła do Władcy Magii, czarodziej natychmiast udał się na poszukiwania Cyklopa . Przemierzał mroczne gęstwiny, pokonywał zamglone bagna i wspinał się po śliskich skałach. Po drodze spotykał zwierzęta, które dopingowały go pieśnią nadziei. W końcu dotarł do groty Cyklopa, udekorowanej czaszkami i porośniętej mchem . — Cyklopie, wystąp i odpokutuj swe występki! — zawołał Władca Magii głosem tak donośnym, że zatrzęsły się korzenie drzew. Cyklop wybiegł z groty, grożąc pięścią jak burzowa chmura. Lecz czarodziej był gotów — wyciągnął różdżkę i zakręcił nią tak szybko, że powstała kula światła, która oślepiła potwora . W tej jednej chwili, gdy Cyklop potykał się i tarł jedyne oko, czarodziej czym prędzej odnalazł kamienną Kozę i liść Ryby. Szepcząc stare, pełne mocy zaklęcie, przywrócił im pierwotne kształty. Koza znowu skakała, Tropikalna Rybka zatańczyła w blasku słońca na środkowej fali . Obie z wdzięczności łkały ze szczęścia. — Teraz musimy stawić czoła Cyklopowi — powiedział czarodziej. — Ale tylko razem możemy go pokonać! Lis przyniósł worek kamieni, Sarna zebrała delikatne liście, Koza zebrała ryczące ptaki na pomoc, a Tropikalna Rybka wezwała wodne duchy . Wszyscy otoczyli Cyklopa, a czarodziej rzucił zaklęcie, które zmniejszyło potwora do rozmiaru maleńkiej mrówki. Sarna zdmuchnęła Cyklopa do rzeki, gdzie fala uniosła go na drugi brzeg. Lis zasypał wyspę piaskiem tak, że Cyklop nie mógł wrócić, a Koza razem z Tropikalną Rybką spleceniem liści i kamieni zbudowały dla niego maleńkie, bezpieczne więzienie, by nikomu więcej nie wyrządził krzywdy . Od tamtej pory cała kraina rozbrzmiewała śmiechem i piosenkami. Każde stworzenie czuło się bezpieczne, a Władca Magii dbał o wszystkich jak o własną rodzinę. A Zły Cyklop na małej wysepce nauczył się, że dobro zawsze zwycięża, a miłość i współpraca są mocniejsze niż złość i samotność . I wszyscy żyli długo, szczęśliwie — aż do dziś, bo może właśnie teraz, mój skarbie, Koza z Tropikalną Rybką planują kolejną przygodę. A jeśli któregoś ranka usłyszysz śmiech nad jeziorem lub ujrzysz błysk w gałęziach drzew, to z pewnością znak, że magia tej krainy wciąż trwa!